Rotting van uien, meestal uitgaande van de kop en zich voortzettend vooral in de buitenste schubben. Gaat het rot uit van de schijf, dan spreekt men ook van bodemrot.
Op de aangetaste plekken ontwikkelen zich grauw schimmelpluis en zwarte sclcrotiën van Botrytis allii MÜNN. Om k. tegen te gaan moet men de uien goed laten uitrijpen en na het oogsten snel laten drogen en droog bewaren.Verder verstaat men onder k. een in de nazomer optredend droogrot in de kop van de biet, gekenmerkt door donkere verkleuringen van het weefsel, die pleksgewijs ondiep doordringen. Deze verkleurde plekken vertonen ten slotte vaak barsten. Bij regenachtig weer kunnen binnendringende bacteriën dan verdere rotting veroorzaken. Uit het zieke weefsel is de schimmel Phoma betae geïsoleerd, terwijl in deze plekken soms ook stengelaaltjes worden gevonden. Vaak vormt zich op deze plekken een kaneelbruine laag, die wordt veroorzaakt door een begeleidende schimmel, Verticillium cinnabarinum. Door k. aangetaste bieten zijn slecht houdbaar. Een bestrijding is niet aan te geven.