(1) Een oppervlakte landbouwgrond, een perceel, gescheiden gelegen van het omringende land.
(2) In het bijzonder in de Veenkoloniën is k. de naam voor een rechthoekig, veelal nagenoeg vierkant perceel van 0,75-1,00 ha, waarvan een paar evenwijdige zijden met eern wijk,resp. een zwetsloot samenvallen, terwijl de beide andere door dwarssloten worden gevormd. Een dalplaats is verdeeld in kampen, o; In de bosb.: tijdelijke, meestal door bos ontgeven kwekerij, speciaal voor de teelt van duimstek of halfheesters van eiken (z. Eikelkamp).
