1. (akkerbouw) Landweg, al of niet met bomen beplant, in het bijzonder om vee langs te drijven. Art. 733 B.W. maakt onderscheid tussen de erfdienstbaarheid van voetpad (te voet te begaan), van rijpad of dreef (te paard te berijden of om vee over te drijven) en van weg (met een wagen of rijtuig te berijden).
2. (bosbouw) D. is in de Ned. bosb. de naam voor hoofdsleuf: een brede open baan, waarmede een bosgebied t.b.v. de bosbescherming of van de houtafvoer in een aantal blokken wordt verdeeld (z. Bosindeling .
3. In dichterlijke taal gebruikt men het meervoud dreven in de betekenis van landstreek.