in de tuinkunst (en andere kunsten is de versmelting van alle onderdelen van een ontwerp tot één groot geheel, waarbij duidelijk hoofdzaak en bijzaken zijn onderscheiden en de laatste ondergeschikt zijn gehouden en medewerken de hoofdzaak belangrijker te doen uitkomen. Voor de c. zijn nauwelijks regels op te stellen; in elk ontwerp komt het neer op een afwegen, een rangschikken en ondergeschikt maken.
De symmetrie is de eenvoudigste, vaak ook de vervelendste wijze om onderdelen te groeperen, die tegenwoordig zo min mogelijk wordt toegepast. De c., die in de aanvang van het ontwerp de hoofd-vormgeving betreft, moet uitgewerkt worden tot in de beplantingskeuze en -groepering, de terrassen en padverhardingen, want ook daarin kan een foutieve keuze de eenheid van tuin en park verstoren. Geen ontwerp is ooit groot genoeg voor meer dan één hoofdzaak.