of witlof, Cichorium intybus L., in België witloof, werd omstreeks 1850 voor het eerst geteeld. Het eerste lof werd toen in de vorm van losse blaadjes te Brussel aan de markt gebracht en vandaar de naam B.l..
Sedertdien nam de teelt een grote uitbreiding in de driehoek Brussel-Leuven-Mechelen. de jaarlijks beteelde oppervlakte schommelt in België tussen de 6 à 7000 ha, naar gelang van de prijzen van het vorig jaar.De jaarlijkse productie in België bedraagt 65 à 70 millioen kg. In de winter 1952-1953 werden hiervan 26 millioen kg uitgevoerd; hoofdzakelijk naar Frankr. In België is het vooral een teelt voor kleine bedrijven.
Tegenwoordig treft men de teelt ook in Ned. aan. Men kweekt nu geen losse blaadjes meer, doch goed gesloten puntige kroppen. Deze kroppen groeien ondergronds in z.g. witlofkuilen aan wortels, die daarin gezet zijn. De wortels worden meestal door landbouwers op contract geteeld. Bij het oogsten worden zij van de bladeren ontdaan en naar de witloftrekker overgebracht. Deze graaft in het najaar of in de winter een geul van ca 20 cm diep en 1 a 1,20 m breed.
Hierin worden de wortels tegen elkaar gezet en wel zodanig, dat de koppen even hoog komen. Hierop wordt ca 15 cm grond gebracht.
Uit de wortels ontwikkelen zich de kroppen. Er moet steeds gezorgd worden, dat geen regenwater bij de witlofwortels komt. Soms worden even onder de bodem van de witlofput warmtwater verwarmingsbuizen of electrische verwarmingskabels aangebracht om een snellere ontwikkeling te verkrijgen. Deze forcering kan plaats hebben in kassen, warenhuizen, platglasrijen, schuren, keten of in de volle grond.