is de benaming van een bepaalde bodemstructuur voorn, in lndon. gebruikelijk. Deze komt als volgt, schematisch, tot stand de zeer zware montmorillonietrijke kleileem vertoont aan het eind van de regentijd een gesloten oppervlak.
Felle droogte volgt. De kleileem krimpt zeer sterk, scheurt en vormt zuilen met diepe kloven er tussen. de oppervlakte lijkt uit 4-, 5- of 6-hoekige tegels te bestaan, welke ietwat hol staan. Bij de eerste nieuwe regens nemen de kloven het meeste water op. De wanden zwellen, de kloven sluiten zich. De zuilen, aanvankelijk nog geen cm diep bevochtigd, nemen bij voortgezette regen flink water op. De klei zwelt en kan alleen naar boven opdringen. Het oppervlak wordt hierdoor hobbelig en ruw, zoals bij een bloemkool, vandaar de naam.Om geen regenwater verloren te laten gaan, breekt de landbouwer vaak met een koevoet kubische zuilenkoppen af en legt deze naast de oorspronkelijke plaats. Zulke blokken worden in de eerste regens prachtige bloemkolen. Later verbrokkelen de bloemkolen tot rulle grond, die bij zorgvuldige behandeling (zodat hij niet te nat en dan taai en plastisch wordt) geschikt is voor de cultures van tabak, suiker, enz.
