De beslissing van geschillen door scheidsmannen (arbiters), niet door de gewone rechter. Partijen kunnen hun geschillen steeds aan arbiters onderwerpen, bij een acte, waarin het geschil nauwkeurig is omschreven en waarbij de arbiters worden aangewezen.
Het Wetboek van Burgerlijke Regtsvordering bevat een regeling hieromtrent. Voor vele bedrijfstakken bestaan algemene arbitrage-regelingen, met vaste colleges van scheidsmannen; partijen aanvaarden dan de a. bij voorbaat, door hun lidmaatschap van bepaalde verenigingen, door het tekenen van leveringsvoorwaarden of vervoerscondities en dgl. Men kan tegen de uitspraken van arbiters op bepaalde gronden bij de gewone rechter in beroep komen. De arbiters doen uitspraak naar de regelen des rechts, tenzij de acte (het compromis) inhoudt, dat zij als goede mannen naar billijkheid zullen oordelen; en dit laatste is bijna zonder uitzondering het geval. De a. heeft vaak het voordeel van grotere deskundigheid en van snellere en goedkopere afdoening (vgl. Veearbitrage).
