een horizontale luchtstroming. Lucht stroomt van een gebied met hoge luchtdruk naar een gebied met lage luchtdruk en ondergaat daarbij een met de hoogte toenemende afwijking onder invloed van de aardrotatie, en wel, kijkend in de richting waarheen de wind gaat: naar rechts op het noordelijke halfrond en naar links op het zuidelijke halfrond.
De windkracht wordt bepaald door de grootte van de luchtdrukverschillen per km afstand en door de aard van de oppervlakte waarover de lucht stroomt. In en om een depressie op zee krijgt men een zeer krachtige luchtwerveling, in hoge-luchtdrukgebieden is de wind zwak. In de nabijheid van weerfronten (zie koudefront en warmtefront) zijn windrichting en windkracht aan sterke veranderingen onderhevig. In tegenstelling tot zeestromen noemt men winden naar de richting vanwaar zij komen.
