of hoezee. - Echte Hollandsche uitroep, doch verdrongen door ’t Hoogduistche of liever Kozaksche Hoera, waarop het geestige vaersjen van Staring slaat:
Is ’t hoêra, is ’t hoera!
Brul, spreek ik, geen Kozakken na,
Als Willems batteryen spelen,
Als Fredriks oorlogstrommen slaan.
Blijve onze kreet val aan!
Als jong en oud in ’t heil der overwinning deelen,
By Quatre-Bras trofee,
Blijve ons gejuich: hoezee!
En te recht! Hoera is een bloote schreeuw, waar zich geen denkbeeld ter waereld aanhecht. Hou-zee daarentegen (zoo als de oude zeelui nog roepen) geeft te kennen: “blijf in zee, al splijt de mast, al kraakt de kiel, al scheuren de zeilen, blijf in zee, al bulderen de orkanen, al ratelt de donder, al zocht elk de haven!” - maar ook op de levenszee - “laat u niet afschrikken, door tegenspoeden, door onheilen, door laster, door volksgeschreeuw - Hou-zee! hou moedig zee!”
