In het begin der 16de eeuw werden gevangenissen gebouwd voor hen, die, zonder misdrijven te hebben begaan, toch de ergernis opwekten (bedelaars, dagdieven, publieke vrouwen). Zij dienden ter verbetering van dit soort menschen en boden gelegenheid tot werken.
Men liet de gevangenen verfhout raspen (rasphuis) of garen spinnen (spinhuis). Het rasphuis te Amsterdam in 1588 gebouwd, heeft een zekere beroemdheid gekregen, omdat de stad hierin het voorbeeld gaf tot een menschelijke behandeling van gevangenen en deze trachtte op te leiden voor een nuttig bestaan.
