Het psychologisch hedonisme heeft drie hoofdvormen: dat iedereen slechts het eigen genot of geluk begeert; dat iedereen hoofdzakelijk slechts uit is op maximalisering van het eigen genot; of dat iedereen altijd handelt naar zijn sterkste verlangen. De term staat soms ook voor de theorie dat handelingen alleen door prettige gedachten kunnen worden gemotiveerd.
Het ethisch hedonisme heeft twee hoofdvormen: dat in laatste instantie alleen genot goed is; of dat iedere handeling gericht moet zijn op maximalisering van het genot (niet noodzakelijk dat van de handelende persoon).
Voor kwalitatief hedonisme zie genot.
De paradox van het hedonisme houdt in dat men genot soms het beste bereikt door het niet na te streven. Zie ook utilisme.
