Na de Tweede Wereldoorlog werd in Nederland niet alleen strafrechtelijk opgetreden tegen collaborateurs maar er werd ook gezuiverd. De zuivering was reeds in Londen voorbereid en op 18 juli 1946 werd door de Staten-Generaal een Zuiveringswet aangenomen. Binnen beroepsgroepen werden onderzoekscommissies ingesteld om vast te stellen of men met de vijand geheuld had.
Sancties die ter beschikking van de zuiveringscommissies stonden waren beroeps-, publicatie-, en tentoonstellingsverboden. Tussen 1946 en 1950 werden 60.000 Nederlanders onderzocht, en daarna werden niet minder dan 20.000 sancties aan evenzovele Nederlanders opgelegd. Naast deze in de wet geregelde zuivering kwamen er ereraden zoals de Joodse Ereraad die geen formele bevoegdheden kenden maar alleen een oordeel uitspraken.
