zijn verbindingen van de vorm R(OH)n. De bekendste hydroxyden zijn die van natrium en kalium.
De hydroxyden vormen de belangrijkste groep van de basen, doordat het hydroxyl-ion of OH-ion zo sterk de neiging heeft een proton op te nemen (z base). Bij de hydroxyden van de hogerwaardige elementen neemt de neiging toe om een proton af te splitsen, d.w.z. om als zuur te reageren. Dit zijn de zgn. amphotere hydroxyden, zoals Al(OH)3; sterke basen, d.w.z. hydroxyden, die sterk in hydroxyl- en kationen zijn gesplitst, vinden we bij de alkali- en de aardalkali-elementen, voorts bij de tetra-alkylammoniumhydroxyden: R4NOH.De Latijnse naam voor de hydroxyden is hydras, verg. Hydras natricus of NaOH, afgeleid van de opvatting als een hydraat Na20.H20 (z hydraten).
