is een bewerking, die men somtijds op de platte vlakken van stukken gehouwen steen uitvoert, die voor een bouwwerk worden gereed gemaakt, en welke bewerking bestaat uit het hakken van groefjes in de oppervlakte, doorgaans in evenwijdige richting. Naar gelang van de mindere of meerdere fijnheid van de zgn. frijnslag, spreekt men speciaal bij hardsteen respectievelijk van Hollands, Brabants en Belgisch gefrijnd.
Met het frijnen beoogt men een aesthetisch effect, doch men bereikt daarmede meestal het omgekeerde; men geeft aan het werkstuk iets gemaniëreerds, iets gekunstelds. Daarom wordt tegenwoordig dikwijls de zgn. vrije frijnslag toegepast.
