(Grieks: ἐπάνοδος) of regressio, „terugkeer”, is een stijlfiguur in de klassieke talen, waaronder men de terugkeer van een of meer woorden uit een zin aan het einde van die zin verstaat. Bijv.: Sed non licet me isto tanto bono, iudices, uti, non licet (Cicero, Verr. 5, 154).
Een navolging van deze stijlfiguur in het Nederlands heeft men in: Je mag dat niet van hem vergen, jongen, je mag niet.
