is een oud Engels recht op land, waarbij de exploitant, copyholder, jegens de landheer aanvankelijk verplicht was tot persoonlijke diensten, later tot periodieke betalingen en/of afdracht van een deel van de opbrengst; het is te vergelijken met onze grondrenten. De naam komt voort uit de inschrijving van het recht bij de plaatselijke rechtbank, een inschrijving waarvan de exploitant afschriften mag maken.
Het recht vindt zijn oorsprong in het leenstelsel. In de loop van de eeuwen zijn de bevoegdheden van de copyholder toe-, en zijn verplichtingen afgenomen, en het einde van deze ontwikkeling is bereikt in 1922/’25 toen, bij de Law of Property Acts, zijn positie aan die van een eigenaar, freeholder, is gelijkgesteld, en het recht is afgeschaft.Lit.: Holdsworth, History of English Law III, p. 491; G. C. Cheshire, The modern Law of real Property (London 1944).
