is de aanduiding van antimonarchistische, antihiërarchische, streng presbyteriaanse covenanters in de Schotse kerk tijdens Karel II. Richard Cameron, een eenvoudig, niet gestudeerd, voortreffelijk volksprediker was hun leider; soms heten zij ook Cargillieten naar een andere leider, Donald Cargill.
De Cameronianen weigerden de koninklijke Indulgence van 1669; Cameron sneuvelde in 1680, Cargill eindigde in 1681 op het schavot. Nog na het herstel der presbyteriaanse kerk in 1690 bleven zij in verzet en werden eerst 1743 als afgescheidenen geduld. Zij verenigden zich in 1876 met de Free Church van 1843 (die sedert 1929 weder één is met de Church of Scotland).Lit.: Biographica Presbyteriana, vol. I; Grub, Ecclesiastical History of Scotland, vol. III; G. D.
Henderson, The Church of Scotland (1939); Wodrow, History of the Sufferings of the Church of Scotland (1835); J. M Kerrow, History of the Secession Church (1839); J. Gunningham, Church History of Scotland (1882).
