betekent letterlijk uitlegger, interpretator. Het wordt oorspronkelijk gebruikt voor de assistenten, die gedurende de eerste eeuwen na Chr. de voordrachten der Palestijnse geleerden aan het publiek overbrachten en van een toelichting voorzagen.
Nadat de mondelinge wetsvoorschriften omstreeks 200 na Chr. waren verzameld in de Misjnah, ging de werkzaamheid der wetsgeleerden een sterker interpreterend karakter dragen: Amoraïm (Amoreeërs) wordt daardoor de benaming voor de talrijke wetsgeleerden in Palestina en Babylonië van de 3de tot de 5de eeuw, die de Misjnah wilden verklaren, haar bronnen wilden opsporen en de auteurs van haar onderdelen vaststellen. Hun streven is vooral erop gericht, de algemene principes te formuleren, die aan de vele afzonderlijke uitspraken der Misjnah ten grondslag liggen. Vaak scheppen zij ook nieuwe afleidingen uit Bijbelverzen en eigen zelfstandige rechtsregels en voorschriften. De Talmoeds — de Palestijnse en de Babylonische — vormen een verzamelbekken van hun talloze mededelingen en debatten. Hier zijn ons de namen van ca 2400 Amoraïm bewaard gebleven.
