Wigand. Onder dezen naam vermelden wij:
Paul Wigand, een verdienstelijk geschiedkundige, geboren den 20sten Augustus 1786 te Cassel. Hij studeerde in de regten, belastte zich daarna met de uitgave van de „Politische Zeitung” te Cassel, maar liet ze in 1807 varen wegens moeijelijkheden met het Fransch bestuur, werd daarop procureur te Cassel, toen vrederegter te Höxter en eindelijk assessor bij het land- en stadgeregt aldaar. Na het schrijven van zijne „Geschichte der gefürsteten Reichsabtei Korvei (1819)” zag hij zich in 1821 door de Pruissische regéring belast met de taak, om de oirkonden van Korvei en een gedeelte van het archief te Paderborn te bewerken. Hij bevorderde met ijver de stichting van de Vereeniging voor geschieden oudheidkunde in Westfalen (1824) en deed als haar orgaan het „Archiv für Geschichte und Alterthumskunde Westfalens (1826— 1838, 7 dln)” in het licht verschijnen. Voorts schreef hij: „Die Femgerichte Westfalens (1825)”, — „Die Dienste (1828)”, — en „Der Korvei’sche Güterbesitz (1831)”. Voorts leverde hij: „Die Provinzialrechte der Fürstenthümer Paderborn und Korvei in Westfalen (1832, 3 dln)” en „Die Provinzialrechte des Fürstentbums Minden, der Grafschaften Ravensberg und Rietberg, der Herrschaft Rheda und des Amts Rechenberg (1834, 2 dln)”.
In 1834 werd hij als „Stadtgerichtsdirector” naar Wetzlar verplaatst, waar hij een genootschap voor geschiedenis en regtsoudheden deed verrijzen en de „Westfälische Beiträge zur Geschichte und Rechtsalterthümer (1827—1845, 2 dln)” in het licht gaf. Van zijne overige geschriften vermelden wij: „Geschichte des Doms zu Wetzlar (1839)”, — „Die Korvei’schen Geschichtsquellen (1841)”, — en „Traditiones corbejenses (1843)”. In 1839 werd hij lid van de door de Duitsche Bondsvergadering ingestelde commissie tot regeling van het archief van het voormalig Rijkskamergeregt. Daarop hebben zijne „Denkwürdigkeiten (1854)” betrekking, die belangrijke bijdragen bevatten tot de Duitsche Staats- en regtsgeschiedenis. Hij overleed te Wetzlar in Januarij 1866.
Julius Wilhelm Albert Wigand, een verdienstelijk kruidkundige, geboren den 21sten April 1821 te Treysa in Keur-Hessen. Hij studeerde te Marburg in de wis- en natuurkunde en in de Duitsche letterkunde, deed examen voor leeraar en hield daarna aan de universiteit te Berlijn zich vooral bezig met kruid- en dierkunde en eindelijk te Jena met mciroscopische botanie. In 1846 vestigde hij zich als privaatdocent te Marburg en werd er in 1850 buitengewoon en in 1860 gewoon hoogleeraar en directeur van den plantentuin en van het artsenijmengkundig instituut. Van zijne geschriften vermelden wij: „Grundlegung der Pflanzenteratologie (1850)”, — „Intercellularsubstanz und cuticula (1850)”, — „Der Baum, Betrachtungen über Gestalt und Lebensgeschichte der Holzgewächse (1854)”, — „Botanische Untersuchungen (1854)”, — „Flora von Kurhessen und Nassau (2de druk, 1875)”, — „Lehrbuch der Pharmakognosie (3de druk, 1878)”, — „Ueber Darwins Hypothese Pangenesis (1870)”, — „Die Genealogie der Urzellen als Lösung des Descendenzproblems (1872)”, — „Die Auflösung der Arten durch natürliche Zuchtwahl (1872)”, — „Der Darwinismus und die Naturforschung Newtons und Cuviers (1874—1877, 3 dln)”, — „Die Alternative: Teleologie oder Zufall vor der Akademie der Wissenschaften zu Berlin (1877)”, — en „Der Darwinismus, ein Zeichen der Zeit (1878)”.
