Westermann

betekenis & definitie

Westermann (Anton), een verdienstelijk beoefenaar der Oude letteren, geboren den 18den Junij 1806 te Leipzig, studeerde aldaar en vestigde er zich in 1830 als privaatdocent. In 1832 werd hij er buitengewoon hoogleeraar, in 1849 mede directeur van het philologisch seminarium, nam zijn ontslag in 1865 en overleed den 24sten November 1869. Behalve zijn uitstekend boek: „Geschichte der Beredsamkeit in Griechenland und Rom (1833—1835, 2 dln)”, — leverde hij bewerkingen van „Vitae decem oratorum (1833)”, — „Paradoxographi (1839)”, — „Mythographi (1843)”, — „Stephanus Byzantinus (1839)”, — „Philostratus (1848)”, — en „De historicis graceis (1838)” van Vossius, — schreef: „De publicis Atheniensium honoribus ac praemiis (1830)”, — en „Quaestiones Demosthenicae (1830— 1837, 4 dln)”, — en plaatste een aantal bijdragen in de „Acta societatis graceae” en elders.