Vermandois, een voormalig Fransch graafschap, later een hertogdom in Picardië, met St. Quentin als hoofdstad, behoort tegenwoordig tot het departement Aisne en voor een klein gedeelte tot het departement Somme. Dit gewest was in den tijd der Galliërs bewoond door de Veromanduërs, een volk uit Belgisch Gallië, en ontleende daaraan zijn naam. In de middeneeuwen was het onderworpen aan de magtige graven van Vermandois, die van Pipijn, den zoon van Karel de Groote, afstamden en tevens graven waren van Troyes, Meaux en Roucy.
Met Raoul de Jongere stierf in 1167 het oude geslacht der graven uit. Zijne zuster Elizabeth, gemalin van Philips, graaf van Elzas en Vlaanderen, zocht te vergeefs haar regt op de nalatenschap te handhaven tegen Philips de Schoone. Deze ontrukte haar in 1185 het graafschap met geweld van wapens en vereenigde het in 1215 met Frankrijk. Het behoorde nu geruimen tijd aan de Kroon en werd tot een hertogdom en pairie verheven: Lodewijk XIV schonk het aan Louis de Bourbon, zijn onwettigen zoon, bij de Lavallière verwekt. Met dezen verdween in 1683 de titel van hertog van Vermandois.
