Vercelli, eene arrondissementshoofdstad in de Italiaansche provincie Novara, niet ver van de Sesia, aan den spoorweg van Turijn naar Milaan, welke hier een zijtak uitzendt naar Casale (Valenza), is de zetel van een aartsbisschop en een onderprefect. Men vindt er een groot marktplein met een standbeeld van Cavour, eene prachtige hoofdkerk met twee kapellen en eene schatkamer, waar het (naar men zegt) door Marcus eigenhandig geschreven evangelie bewaard wordt, 9 andere kerken, waaronder die van San Cristoforo met fraaije fresco’s van Gaudenzio Ferrari en die van Sant Andrea in spitsboogstjil, — voorts eene fraaije poort, een kasteel, 2 hospitalen, een lycéum, een gymnasium, eene technische en eene verloskundige school, een seminarium, onderscheidene boekerijen, een instituut voor schoone kunsten, verschillende inrigtingen van weldadigheid, zijdespinnerijen, kaarsenfabrieken, zeepziederijen, bierbrouwerijen, fabrieken van muziekinstrumenten en van speelkaarten en ruim 20000 inwoners. De voormalige vestingwerken zijn er in sierlijke wandelplaatsen herschapen, en in de omstreken verbouwt men er veel hennep, vlas en rijst.
Ook de zijdeteelt is er van veel belang. — Deze stad heette in de dagen der Oudheid Vercellae; zij was de hoofdstad der Libici in Cis-alpijnsch Gallië en later een municipium der Romeinen. In 101 vóór Chr. versloeg Marius de Cimbriërs tusschen Vereelli en Verona. Nadat deze stad in de middeneeuwen aan verschillende heeren onderworpen was geweest, kwam zij onder Milaan, verviel in 1429 aan Savoye en werd in 1638 door de Spanjaarden veroverd, maar na den Vrede der Pyreneeën aan Savoye teruggegeven.
