Urban (Karl, vrijheer von), een Oostenrijksch luitenant veldmaarschalk, geboren den 31sten Augustus 1802 te Krakau, ontving aldaar zijne opleiding, nam in 1821 als vaandrig deel aan het gevecht bij Novara en werd in 1846 luitenant-kolonel. In 1848 was hij de eerste officier, die aan het nieuwe Hongaarsche Ministérie de gehoorzaamheid en het afleggen van den eed op de Grondwet weigerde. Hij dempte met 1500 man den opstand van 8tot 10000 Szeklers en bragt den 18den November 1848 den opstandelingen eene nederlaag toe bij Klausenburg. Nadat hij zich voorts nog meermalen onderscheiden had, werd hij in 1850 generaal-majoor, voorts in 1851 in den stand der vrijheeren opgenomen en zag zich in 1857 benoemd tot luitenant-veldmaarschalk.
Gedurende den Italiaanschen veldtogt van 1859 verkreeg hij het bevel over eene mobiele divisie, met welke hij het voortrukken der Alpenjagers onder Garibaldi tegenhield. Reeds had hij dezen bij Varese ingesloten, toen de nederlaag der Oostenr{jkers bij Magenta hem in gevaar bragt, afgesneden te worden; niettemin bereikte hij onder bloedige gevechten der achterhoede de Mincio. Na den slag bij Solferino erlangde hij het opperbevel te Verona, en stierf door zelfmoord te Brünn den lsten Januarij 1877.
