Ullmann (Karl), een verdienstelijk Protestantsch godgeleerde, geboren den 15den Maart 1796 te Epfenbach in de Pfalz, studeerde te Heidelberg en te Tübingen in de theologie, vestigde zich in 1819 aan eerstgenoemde hoogeschool als privaatdocent en werd er in 1821 benoemd tot gewoon hoogleeraar. Hij schreef o. a.: „Gregorius von Nazianz, der Theolog (1825; 2de druk 1867)” en „Kritischen Versuch über den 2 Brief Petri (1821)”. Sedert 1828 redigeerde hij met Umbreit de „Theologische Studien und Kritiken” en werd in 1829 hoogleeraar te Halle.
Hier leverde hij: „Johann Wessel, ein Vorgänger Luthers (1834)”, later onder den titel: „Reformatoren vor der Reformation (1841—1842; 2de druk, 1866, 2 dln)”. In 1836 keerde hij als professor terug naar Heidelberg, werd er in 1853 evangelisch praelaat en lid van den opperkerkeraad in Baden en in 1856 directeur van dat ligchaam te Karlsruhe, waar hij in 1861 het emeritaat ontving en den 12den Januarij 1865 overleed. Van zijne overige geschriften vermelden wij: „Historisch oder mythisch? (1838)”, — „Ueber den Kultus des Genius (1840)”, — „Ueber die Sündlosigkeit Jesu (1841; 7de druk, (1863)”, — „Die bürgerliche und politische Gleichberechtigung aller Confessionen (1848)”, — en „Das Wesen des Christenthums (1849 ; 5de druk, 1865)”.
