Szalay (Ladislaus van), een Hongaarsch geschiedschrijver en staatsman, geboren te Ofen den 18den April 1813, studeerde te Stuhlweiszenburg en Pesth in de wijsbegeerte en regten, wijdde zich in 1833 aan de regtsgeleerde practijk en werd wegens zijn geschrift: „Das Strafverfahren mit bezonderer Rücksicht auf die Strafgerichte (1840)” benoemd tot secretaris der commissie, door den Rijksdag belast met het bewerken van een wetboek van strafvordering. In 1843 werd hij afgevaardigd naar den Rijksdag, waar hij zich bij de liberale oppositie voegde. Sedert 1844 was hij redacteur en medewerker van den „Pesti Hirlap”, en zijne verstrooide verhandelingen, betrekking hebbende op hervormingen in het staatsbestuur, zijn in 1847 in 2 deelen verzameld. Zijn „Statuslérfiak Könyve (1847— 1852) bevat levensbeschrijvingen van verdienstelijke staatslieden.
De Hongaarsche regéring benoemde hem in 1848 tot gezant te Frankfort, daarna te Londen, waar hij echter niet werd erkend. Hij begaf zich vervolgens naar Zwitserland en keerde later naar Pesth terug, waar men hem in 1861 afvaardigde naar den Rijksdag. Hij overleed te Salzburg den 17den Julij 1864. Zijne voornaamste geschriften zijn: eene „Geschiedenis van Hongarije(1850— 1860, 6 dln)”, — „Nicolaus Eszterhazy von Galanta (1862—1866, 2 dln)”, — „Koning Johan en de diplomatie (1850—1860)”, — en „Gedenkwaardigheden uit de geschiedenis van Hongarije (1858—1860, 3 dln)".
