Stoomgeschut. De overeenkomst van het uitzettend vermogen van ontbrandend buskruid met dat van in eene beperkte ruimte besloten stoom heeft al spoedig na de uitvinding der stoommachines tot proeven geleid, om den stoom tot het voortstuwen van kogels te bezigen. Reeds in 1805 deed generaal Chasseloup het voorstel, bij den vestingoorlog zich te verdedigen met stoom. In 1813—1814 deed generaal Girard eene soort van stoommitrailleuse vervaardigen, uit 6 geweerloopen bestaande, waarmede men naar zijne verzekering 900 schoten in de minuut kon doen; hij plaatste haar in 1815 achter de wallen van Parijs; doch zij werd niet gebruikt.
In 1823 leverde de Amerikaansche ingenieur Perkins in navolging van Girard een stoomgeweer en een vierponder met stoom, die in 1835 te Londen groot opzien verwekten. Later heeft ook Prechtl middellijk den stoom tot voortstuwing van projectielen willen bezigen, door hem aan te wenden tot het zamenpersen der lucht in den kolf van een windroer. Proeven, door de Fransche artillerie te Vincennes genomen, bewezen echter, dat deze uitvinding geene waarde heeft in de practijk; men verkrijgt daardoor op eene gevaarlijke wijze slechts een gering bedrag van de hooge spanning der gassen, die bij de verbranding van buskruid ontstaan.
