Stierengevechten (Corridas de toros) noemt men gevechten van menschen met stieren, een lievelingsvermaak der Spanjaarden, die deze uitspanningen ook naar Zuid-Amerika en Mexico hebben overgebragt. Als een ridderlijk vermaak, op het tournooi gelijkend, waren zij reeds in de elfde eeuw en waarschijnlijk zelfs vóór dien tijd bij de Spanjaarden in zwang — immers de Cid Campeador was als stierendooder vermaard, — en onder Karel V bereikten de „Fiestas de toros” het toppunt van luister. Eerst Philippus V kwam in verzet tegen de stierengevechten; doch juist dit was oorzaak, dat het volk ze met des te grooteren ijver begunstigde, zonder zich om het verbod van vorsten of geestelijken te bekreunen. Bijna elke stad van eenig belang heeft hare „Plaza de toros”; de grootste vindt men te Xeres de la Fronteras, te Madrid en te Valencia.
Te Madrid heeft van Paschen tot Allerheiligen elken maandag een stierengevecht plaats, en in de kleinere steden alleen op feestdagen. Het hedendaagsche stierengevecht bestaat uit drie bedrijven, waarin de verschillende groepen van torreadores of torreros achtervolgens blijken geven van behendigheid. De picadores (lansruiters) prikkelen de woede van den in het strijdperk gelaten stier door lanssteken in den schouder. Zijne woede wordt voorts aangevuurd door de banderillos, die te voet strijden en met weerhaken voorziene staven in de schouders van het dier zoeken te planten. De capeadores komen laatstgenoemden te hulp door roode mantels te zwaaijen en hierdoor de aandacht van den stier van zijne vervolgers af te wenden.
De hoofdpersoon echter is de espada, die het dier met uitgetogen degen te gemoet gaat, om daaraan den doodelijken stoot toe te brengen, terwijl hij met de linker hand de muleta voert, een stuk rood doek aan een stok. De stier vlugt vertoornd hierop af, en terwijl de espada hem bij het maken van een zijsprong Iaat voorbij snellen, stoot hij hem het staal in den nek. Den naam matador voor den espada is in Spanje niet gebruikelijk, maar wordt aldaar gegeven aan de afmakers van het dier. Is dit laatste niet aanstonds dood, dan verschijnt de in het zwart gekleede cachetero, om hem met een dolk den genadestoot in het ruggemerg toe te brengen. Een stierengevecht duurt gewoonlijk 15 tot 20 minuten, en gedurende de geheele voorstelling verliezen doorgaans 8 tot 10 stieren en dubbel zooveel paarden het leven.
