Sintenis (Karl Friedrich Ferdinand), een verdienstelijk regtsgeleerde, geboren te Zerbst den 25sten Junij 1804, studeerde te Leipzig en te Jena en vestigde zich in 1825 als advocaat in zijne geboortestad. Met anderen sloeg hij in 1829 de hand aan de eerste Duitsche vertaling van het „Corpus juris civilis (1830—1834, 7 dln)”, waarop die van een uittreksel van het „Corpus juris canonici (1834—1839, 2 dln)” volgde. Na de uitgave van zijn „Handbuch des gemeinen Pfandrechts (1836)” werd hij benoemd tot gewoon hoogleeraar te Gieszen, en in 1841 werd hij lid van de regering en van het consistorie te Dessau, in 1848 lid van het hooggeregtshof aldaar.
In 1850 nam hij zitting in het Parlement te Erfurt en werd hij tevens tweede president van het gemeenschappelijk hooggeregtshof van Anhalt-Dessau en Köthen. Bij de vereeniging dezer beide hertogdommen in 1853 zag hij zich bevorderd tot president, voorts werd hij in 1862 lid van het Kabinet in Anhalt-Dessau en in 1863 geheimraad in werkelijke dienst.
Toen in dit jaar Anhalt-Bernburg aan Dessau werd toegevoegd, zag Sintenis zich belast met de taak, dat land in bezit te nemen en bevond zich eerlang aan het hoofd van het ministerie voor geheel Anhalt. Met den Erfprins nam hij in Augustus 1863 deel aan het Vorstencongrès te Frankfort en was in 1866 en 1867 vertegenwoordiger van Anhalt in den raad van den Noord-Duitschen Bond.
In het begin van 1868 werd hij gepensioneerd en overleed te Dessau den 2den Augustus van dat jaar.
Van zijne geschriften vermelden wij: „Das praktische gemeine Civilrecht (1844—1855, 3 dln; 3de druk 1868—1869)”, — en „Anleitung zum Studium des bürgerlichen Gesetzbuchs für das Königreich Sachsen (1864)”.
