Sigel (Franz), een Noord-Amerikaansch generaal, geboren den 18den November 1824 te Sinsheim in Baden, bezocht de militaire school te Karlsruhe en streed in 1844 als luitenant in dienst bij de infanterie in Baden, maar nam in 1847 zijn ontslag, om zich te Heidelberg aan de studie der regtsgeleerdheid te wijden. Hij nam deel aan de revolutie van 1848 en werd bij de vernieuwde beweging in Baden den 18den Mei 1849 door het Voorloopig Bewind tot minister van Oorlog en tot bevelhebber van het leger der opstandelingen benoemd. Na zijne nederlaag (30 Mei) bij Laudenbach zag hij zich van het opperbevel ontzet, diende onder Mieroslawski, voerde bij Waghausel bevel over den regter, bij Sinsheim, Dorlach en Steinmauern over den linker vleugel en bestuurde na het aftreden van Mieroslawski den aftogt naar Zwitserland.
In 1851 vertrok hij naar New York, waar hij zich eerst met den handel bezig hield, en daarna als leeraar naar St. Louis. Bij het uitbarsten van den oorlog tusschen de zuidelijke en noordelijke Staten in 1861 bragt hij ten behoeve van laatstgenoemden een korps vrijwilligers bijeen, werd door deze tot kolonel benoemd en streed met hen onder generaal Lyon in Missouri. Nadat laatstgenoemde den 13den Augustus bij Wilsons Creek gesneuveld was, werd Sigel zijn opvolger. Van 6—9 Maart 1862 streed hij dapper als brigadekommandant bij Pea-Ridge in Arkansas, werd bevorderd tot generaal-majoor en erlangde tegen het einde van Junij het kommando over het tweede armeekorps van het Virginia-leger onder Pope, waarvan hij de voorhoede in het Shenandoah-dat aan voerde. Den 15den Mei 1865 leed hij hier bij New-Market eene nederlaag en werd door generaal Hunter vervangen. In Mei 1865 nam hij zijn ontslag en begaf zich naar Baltimore, waar hij medeeigenaar en hoofdredacteur werd van den „ Baltimore-Wecker”. Hij liet echter in 1866 deze betrekking varen en vestigde zich in 1867 weder te New York.
