Jean Reboul, een Fransch dichter, geboren te Nîmes den 23sten Januarij 1786, was aldaar als bakker werkzaam en maakte zich tevens gunstig bekend door eene reeks van lierdichten. Zijne „Poésies" verschenen in 1836 met eene voorrede van Alexandre Dumas en werden in 1840 herdrukt.
Minder bijval vonden zijn gedicht in 10 zangen: „Le dernier jour du monde (1839)” en zijne dramatische proeve: „Le martyre de Vivia (1850)”. In 1846 verschenen zijne „Poésies nouvelles”. Na de Februarij-omwenteling van 1848 werd hij tot afgevaardigde benoemd naar de Constituante, en hij overleed te Nîmes den 29sten Mei 1864. Zijn laatste werk was de dichtbundel „Traditionelles (1856)”, en na zijn dood verschenen zijne „Dernières poésies (1865)”. Zijne gedichten onderscheiden zich door zoetvloeijendheid en herinneren, wat den inhoud betreft, aan die van Lamartine.
