Raffles (Sir Thomas Stamford), een verdienstelijk Engelsch bewindvoerder, geboren aan boord van een schip op de hoogte van Jamaica den 4den Junij 1781, toonde reeds vroeg een gunstigen aanleg en werd op 14-jarigen leeftijd klerk aan het Oost lndisch Huis te Londen. In 1806 werd hij gouvernements-secretaris op Poeloe Pinang en registrateur bij den raad van Justitie, — voorts, nadat hij om ongesteldheid vandaar vertrokken was, in 1810 gouverneur van de Molukken, en daarna luitenant-gouverneur van het door de Engelschen veroverde Neêrlandsch Indië. Hij bragt aldaar veel goeds tot stand, vermeerderde de openbare inkomsten, verbeterde de justitie en de policie, schafte den slavenhandel af, verzamelde statieke gegevens, herstelde het Bataviaasch Genootschap enz. Door den Sultan van Djocjocarta werden intusschen onlusten gewekt, die een dreigend aanzien verkregen.
Het scheen, dat hij den Keizer van Soerakarta had willen overhalen, om alle Europeanen van Java te verdrijven. Eerlang echter werd met eene kleine krijgsmagt het oproer gedempt. Na de teruggave van Java aan de Nederlanden zag Raffles, die steeds ijverde voor onbeperkte handhaving van het Britsch gezag in den Indischen Archipel, zich benoemd tot resident van Benkoelen. Weldra begaf hij zich om redenen van gezondheid naar Engeland, waar hij zijne „History of Java (1817)’’ in het licht gaf en werd daarop door den Koning tot baronet verheven. Bij het aanvaarden van zijn bewind in 1818 vond hij Benkoelen in een allertreurigsten toestand. Dadelijk echter deed hij nieuwe plantsoenen aanleggen, herstelde het vertrouwen tusschen de aanzienlijke inlanders en Europeanen, stichtte scholen voor kinderen der inboorlingen en bevorderde er het onderzoek der natuurkundigen. Toen voorts de Britsche regéring een eigen station verlangde voor hare schepen, die naar China stevenden, nam op haar last Raffles in 1819 Singapore aan den ingang der Straat van Malakka in bezit en stichtte er eene kolonie, die binnen 4 maanden 5000 zielen telde en zich door een levendigen handel voorspoedig ontwikkelde. Raffles deed er voorts nieuwe steden verrijzen en wegen aanleggen, en zorgde er door goede wetten voor de veiligheid van personen en goederen.
Door huiselijke rampen, vooral door het verlies van twee kinderen, bezocht, wilde hij zich tot herstel zijner geknakte gezondheid in 1824 naar Engeland begeven. Naauwelijks echter was hij met het schip „Fame” van wal gestoken, toen er brand ontstond, zoodat hij met zijne echtgenoote en overige kinderen weinig meer dan het leven redde. Zijne merkwaardige verzameling van zeldzaamheden ging daarbij verloren. Hij betreurde bovenal het verlies van eene uitvoerige kaart van Sumatra. Bij zijn terugkeer te Benkoelen ontwierp hij aanstonds eene tweede en zond manschappen uit om andere voorwerpen te verzamelen, zoodat hij na verloop van twee maanden weder met een aanzienlijken schat den togt naar Europa kon aanvaarden. Eerst in 1836 ontving hij eene betuiging der goedkeuring van de bewindhebbers over zijn bestuur, omdat men zich moeijelijk met zijne vrijzinnige beginselen en daden vereenigen kon. Hij overleed op een klein landgoed (Highwood Hill) te Handon den 5den Julij 1827.
