Osmium (Os), eene enkelvoudige stof en één der platinametalen, vindt men tegelijk met platina, veelal vermengd met iridium (als osmiridium en iridosmium). Overosmiumzure dampen geven, met waterstof gegloeid, een metaalglanzend, blaauwachtig wit osmium. Dit is zeer broos, krast glas, heeft een verbindingsgewigt van 199,2 en een soortelijk gewigt van 21,3. Fijn verdeeld osmium komt bij verhitting in de lucht aan het gloeijen en wordt vlugtig als overosmiumzuuranhydride.
Met salpeterzuur en koningswater vormt het overosmiumzuur. Na eene sterke gloeijing biedt het weerstand aan de zuren, maar met smeltende bijtende kali en salpeter geeft het osmiumzuur kalium. In droog chloor levert het donkerrood osmiumchloride (OsCl4), hetwelk met chloorkalium een kristalliseerbaar, moeijelijk op te lossen, bruin dubbelzout vormt. Met zuurstof vormt osmium een donkergroen oxydule (OsO), een zwart oxyde (0s02), een zwart diosmiumoxyde (0s202), een osmiumzuur (0s04H2) en een overosmiumzuuranhydride (0s04). Osmiumzuur is alleen bekend in verbinding met bases. Uit overosmiumzuurkalium wordt bij verwarming met alkohol een paars osmiumzuur kalium afgescheiden. Overosmiumzuuranhydride vormt kleurlooze prisma's, heeft een prikkelenden reuk, veroorzaakt ontsteking der slijmvliezen, vooral der oogen, heeft een scherpen, niet zuren smaak, smelt bij minder dan 100° C., kookt bij eene iets hoogere warmte, wordt vlugtig met waterdamp, lost langzaam op in water, en wordt door metalen en organische stoffen ligt gereduceerd. Men gebruikt overosmiumzuur in de microscopie om de praeparaten zwart te maken, en osmiridium tot punten aan stalen pennen.
