Neumayer (Georg), een verdienstelijk wis- en natuurkundige, geboren den 21sten Junij 1826 te Frankenthal in de Beijersche Pfalz studeerde te München, oefende zich te Hamburg in de zeevaartkunde, werd er leeraar aan de zeevaartschool, en ondernam op aanzoek van koning Max van Beijeren eene wetenschappelijke reis naar Zuid-Australië, om er physisch-geographische waarnemingen te doen. Om zich tevens in de practijk der zeevaart te volmaken, stevende hij als stuurman op het schip „La Roebelle”, kapitein Meijer, in 1867 derwaarts. Op die reis ontdekte hij de vroeger reeds gevondene, maar onbekend geblevene Macdonald- of Heart-eilanden, welke hij met den naam van Koning Max-eilanden bestempelde. Hij vertoefde van 1857 tot 1864 in Australië, en het Britsch bestuur aldaar belastte hem kort na zijne komst met de stichting en het beheer van het Flagstaff Observatory te Melbourne.
De uitkomsten van zijne waarnemingen zijn in onderscheidene boekdeelen op kosten der Engelsche regéring bewerkt en van 1867 tot 1871 in het licht gegeven. In Duitschland nam hij ijverig deel aan alle ondernemingen ter bevordering der aardijkskunde, bijv. aan de poolexpedities, aan de gelijktijdige waarneming van magneetnaalden, meteorologische verschijnselen en slingerbewegingen, alsmede aan de pogingen, om tot de kennis te kunnen geraken der binnenlanden van Australië en Afrika. Met Bastian stichtte hij het Duitsch-Afrikaansch Genootschap te Berlijn, en in 1872 zag hij zich benoemd tot hydrograaf der Keizerlijke Admiraliteit en in 1876 tot directeur van het zeevaartkundig instituut te Hamburg, waar hij zich verdienstelijk maakt door dagelijksche verslagen van den toestand van het weder. Behalve eene reeks van verhandelingen schreef hij: „Discussion on the metereological and magnetical observations made of the Flagstaff Observatory (1858—1863)”, — en „Results of the metereological, magnetical and nautical observations made of the Flagstaff Observatory (1858—1859)”.
