Neumann

betekenis & definitie

Neumann (Karl Friedrich), een uitstekend beoefenaar der Oostersche letteren, geboren den 22sten December 1798 te Reichmannsdorf bij Bamberg, was een telg van Israëlietischen stam, studeerde te Heidelberg en te München, waar hij tot het Protestantsche Kerkgenootschap overging, legde zich voorts in het klooster San Lazaro te Venetië toe op het Arménisch, vestigde zich in 1828 te Parijs, in 1829 te Londen en vertrok in laatstgenoemd jaar naar China, waar hij eene boekerij van omstreeks 10000 deelen bijeenbragt, welke zich thans nog te München bevindt. Ook voor de Koninklijke bibliotheek te Berlijn kocht hij meer dan 2400 deelen. Niet lang na zijn terugkeer in 1831 werd hij hoogleeraar te München, zag zich in 1848 tot lid van het Vóór-Parlement gekozen, ontving in 1853 zijn ontslag als professor, bleef nog 10 jaar te München en begaf zich vervolgens naar Berlijn, waar hij den 17den Maart 1870 overleed. Van zijne geschriften noemen wij: „Die Völker des südlichen Ruszland (1847; 2de druk, 1855)”, — „Geschichte des englisch-chinesischen Kriegs (1846; 2de druk, 1855)”, — „Geschichte der Afghanen (1846)”, — „Geschichte des englischen Reichs in Asien (1857, 2 dln)”, — „Ostasiatische Geschichte (1840—1860)”, — en „Geschichte der Vereinigten Staaten von Nordamerika (1863—1866, 3 dln)”.