Paul Stephanowitsj Nachimow, een Russisch admiraal, geboren in 1803 in het gouvernement Smolensk, ontving zijne opleiding aan het marine-instituut te Petersburg en volbragt in 1822—1825 onder Lazarew eene reis rondom de wereld.
Hij nam voorts deel aan den slag van Navarino en verkreeg in 1828 als kapitein-luitenant het kommando op eene aan de Egyptenaren ontnomen korvet, waarmede hij de blokkade van de Dardanellen bijwoonde en in 1830 naar Kroonstad terugkeerde. In 1831 kruiste hij op de kust van Koerland, om den aanvoer van wapens en munitie naar de opstandelingen in Lithauën te beletten, en in 1833 voerde hij bevel op de fregat „Pallas”. Vervolgens werd hij op de vloot in de Zwarte Zee geplaatst en kwam er in 1845 de bezetting van het fort Golowin ter hulp door te landen en den bedreigenden vijand te verjagen. Toen zag hij zich bevorderd tot schout-bij-nacht, voorts tot chef van de 5de afdeeling der vloot, en in 1852 tot vice-admiraal. Na het uitbarsten van den oorlog in 1853 werd hij belast met het opperbevel over de geheele Russische vloot in de Zwarte Zee en vernietigde den 30sten November een Turksch eskader in den bloedigen slag bij Sinope. In den krijgsraad, die na het landen der Verbondene Mogendheden in de Krim gehouden werd, drong hij er op aan, dat hij met zijne vloot die van den vijand te gemoet zou trekken, doch Mentsjkow wilde hem daartoe geene vergunning verleenen. Gedurende de belegering van Sebastopol nam hij met rustelooze geestkracht en met onverschrokkene dapperheid deel aan de verdediging dier vesting en werd in April 1855 tot admiraal benoemd. Den 10den Julij 1855 werd hij echter door een doodelijken kogel getroffen en stierf 36 uren daarna.
