Lowe (Sir Hudson), de bewaker van Napoleon I op St. Helena, geboren in Ierland den 28sten Julij 1769, trad in 1785 als vrijwilliger in Engelsche dienst en zag zich in 1791 tot luitenant bevorderd. Hij woonde de expeditie bij tegen Toulon en den veldtogt op Corsica, diende 2 jaar in Portugal, vervolgens in Egypte, werd in 1800 majoor en kwam in 1802 op wachtgeld. In 1803 zond lord Hobart hem met een geheimen last naar Portugal en Sardinië.
In het volgende jaar maakte hij het regiment Corsicaansche jagers voltallig en verkreeg den rang van luitenantkolonel. In 1806 was hij kommandant van het eiland Capri, hetwelk hij na eene dappere verdediging in 1808 aan de Franschen moest overgeven, waarna hij volgens de capitulatie met wapens en voorraad naar Sicilië trok. Bij den aanval op Napels bevond hij zich in de voorhoede. Ook nam hij deel aan de verovering van Ischia, was tegenwoordig bij het bezetten van Zante en Cephalonia. en werd op laatstgenoemd eiland het hoofd van het Voorloopig Bewind. In 1812 werd hij kolonel, kwam in 1813 als Engelsch commissaris in het hoofdkwartier van Blucher, vergezelde dezen in 1814 naar Frankrijk, en zag zich in dat jaar tot generaal-majoor benoemd, maar in 1815 tot gouverneur op St. Helena en alzoo tot bewaker van Napoleon.
Na zijn terugkeer in 1825 werd hij opperbevelhebber op Ceylon, in 1830 luitenant-generaal, en in 1842 bevelhebber van het 50ste regiment infanterie. Hij overleed den lOden Januarij 1844. Als bewaker van Napoleon handhaafde hij met overdreven hardvochtigheid en wantrouwen de voorschriften, hem door de Engelsche regéring gegeven. Daardoor berokkende hij zich den haat van den voormaligen Keizer en gaf tevens zijn naam prijs aan eene ongunstige beoordeeling. Tot zijne verdediging schreef hij: „Mémorial relatif à Ia captivité de Napoléon à Ste Hélène (1830, 2 dln)”, en zijne nagelatene gedenkschriften werden de bouwstoffen voor de: „History of the captivity of Napoleon (1853)” van Forsyth.
