Lidner (Bengt), een Zweedsch dichter, geboren te Götaborg den 16den Maart 1757, studeerde te Lund, maar leidde een ongeregeld leven, zoodat men hem als matroos naar Oost-Indië deed vertrekken. Hij liep echter weg aan de Kaap, keerde naar Stokholm terug en aanvaardde eene betrekking bij het leger. Oustaaf III zond hem tot zijne verdere ’ orming als attaché bij het gezantschap naar Parijs, waar hij in 1781 zijn treurspel: „Erik” schreef. Zijne ligtzinnigheid bleef hem bij, en later voorzag hjj te Stokholm in zjjn onderhoud door het vervaardigen van gelegenheidsgedichten.
Hij overleed den 4den Januarij 1793. Hij bezat als dichter uitstekende gaven, maar zjjne poëzij was even ligtzinnig als de maker zelf. Sommige zijner verzen, zooals: „Spastarras död (1783)”, — „Aret (1783)”,— de opera „Medea” enz., behooren tot de pronkjuweelen der Zweedsche letterkunde, en toch zijn het ongeslepene diamanten, wier ongemeene glans door leelijke vlekken verduisterd wordt. Zijne „Samlade arbeten (Verzamelde werken)” zijn meermalen uitgegeven, het laatst te Stokholm in 1859 in 2 deelen.
