Levieten

betekenis & definitie

Levieten (De) waren in Israël de nakomelingen van Levi, een der 12 zonen van den aartsvader Jacob. Zij waren belast met de tempeldienst, vormden een afzonderlijken stam zonder grondbezit en stonden in den tempel bij de gewijde plegtigheden de priesters uit het geslacht van Aaron ter zijde. Hunne inkomsten bestonden in de opbrengst der tienden en zij hielden hun verblijf in 35 over geheel Palaestina verstrooide steden. Het schijnt, dat David hen als tempeldienaars in 4 klassen verdeeld heeft. — Het derde boek van Mozes draagt den naam van „Leviticus”, omdat het de verordeningen voor de priesters en Levieten bevat.