Keilhau (Balthasar Matthias), een uitstekend Noorweegsch aardkundige, geboren te Birid den 2den November 1797, studeerde te Christiania op zoo loffelijke wijze, dat hij door eene rijkstoelage in de gelegenheid werd gesteld om buiten ’s lands zijne studiën voort te zetten. Nadat hij hoofdzakelijk de lessen van Samuel Weisz te Berlijn had bijgewoond, werd hij in 1826 als leeraar in den mijnbouw aan de hoogeschool te Christiania geplaatst. Tevens deed hij jaarlijks een togt naar minbekende streken van Noorwegen, bijv. naar Finmarken, Spitsbergen, het Beeren-eiland enz. De uitkomst zijner nasporingen deelde hij mede in eene kaart, welke in 1844 en 1849 in twee helften in de „Gaea Norvegica” verscheen.
Reeds vroeger had hij een aantal opstellen van geologischen inhoud geplaatst in het door hem geredigeerde „Magazin for Naturwidenskaverne”, alsmede in Poggendorf’s „Annalen”. Voorts leverde hij: „Reise i Ost-og Vest-Finnmarken sammt till Beeren-Eiland og Spitzbergen i 1827 og 28”, — benevens de belangrijke: „Gaea Norvegica(1830—1850, 3 dln)”, waarin hij met ijver het Plutonismus bestreed. De hoogeschool te Christiania is hem haar geologisch muséum verschuldigd. Hij overleed in laatstgenoemde stad den lsten January 1858.
