Japara of Djapara, eene residentie op het eiland Java, grenst ten westen, noorden en oosten aan de Javazee, ten zuidwesten aan Rembang en ten zuiden en zuidwesten aan Samarang. Zij heeft eene oppervlakte van 40 (met de eilanden 42) □ geogr. mijl en telt bijna 600000 zielen. De kust is er bezet met koraalriffen en moerassen, waaruit schadelijke dampen oprijzen. Op de meer binnenwaarts gelegene vlakte is het zeer warm, daar de thermometer van Fahrenheit er bij dag 93 tot 94° aanwijst, doch des nachts tot 74° daalt.
De plantengroei is er ongemeen weelderig, doch men heeft er niet genoeg water, daar dit laatste, van de verwijderde bergen afdalend , opgevangen wordt door de rivier van Solo. De eenige berg van eenig belang is er de Moerja (1600 Ned. el hoog), op den in zee uitspringenden uithoek van Japara gelegen. De voornaamste rivieren zijn er de Tangoelangin, de grens vormende tussehen Japara en Demak (tot Samarang behoorend), en de Djawana. In het zuidelijk gedeelte van Japara heeft men kalkrotsen en holen met overblijfselen van beenderen, welke veel overeenkomen met die van den olifant. Japara telt 4 afdeelingen, namelijk Pati, Japara, Koedoes en Dwajana, met evenzoo genoemde hoofdplaatsen. De hoofdplaats der residentie is Pati. Men heeft er koffij-, suiker-, tabaks- en cochenille-cultuur. Bij deze residentie behooren de eilanden: Penganten, Telok en Pandjang in de bogt van Japara, — Mandelika aan de noordkust, en de Karimon-Djawa-groep.
De stad Japara ligt in het district van dien naam, niet ver van het strand, aan de evenzoo genoemde rivier, ten westen van de Moerja. De vlaggestok staat er op 6°32'30" Z. B. en 110°39'30" O. L. van Greenwich. Een afzonderlijke weg verbindt, de stad met den grooten postweg. Reeds vóór eeuwen was zij bekend als eene handelsplaats. Calentijn roemt haar als fraai en sterk bevolkt, doch zij is thans aanmerkelijk vervallen van hare voormalige grootheid. De aanzienlijkste woningen zijn die van den adsistent-resident en van den regent. Voorts is er eene brug over de rivier; doch het fort, dat weleer aan haren mond verrees, is in 1830 gesloopt.
