Guhrauer (Gottschalk Eduard), een verdienstelijk Duitsch letterkundige, geboren in 1809 te Bojanowo in Posen, studeerde te Breslau en te Berlijn in de wijsbegeerte en letteren en was vervolgens werkzaam als leeraar aan het gymnasium te Keulen. Reeds als student had hij eene prijsvraag beantwoord over de verdiensten van Leibnitz, en hij begaf zich in 1836 naar Hannover, om aldaar de nagelatene handschriften van dien geleerde te onderzoeken. De uitgave der „Deutsche Schriften (1838—1840, 2 dln)” van Leibnitz was daarvan het gevolg. Na een 2-jarig vertoef te Parijs gaf hij uit: „Mémoire sur le projet de Leibnitz relatif à l’expédition d’Egypte proposé à Louis XIV en 1672”.
In 1841 werd hij benoemd tot derden custos aan de boekerij der universiteit te Breslau, waarna hij er zich tevens vestigde als privaatdocent en in 1843 tot buitengewoon hoogleeraar benoemd werd. Hij overleed aldaar den 6den Januarij 1854. Zijn hoofdwerk is: „Leibniz, eine Biographie (1842 , 2 dln)”. Van zijne overige geschriften noemen wij het tweede deel van „Gotthold Ephraim Lessing” door Danzel, — „Kurmainz in der Epoche von 1672 (1839, 2 dln)”, — „Lessings Erziehung des Menschengeschlechts kritisch und philosophisch erläutert (1840)”,'— „Das Heptaplomeres van Jean Bodin (1841)”, en „Joachim Jungius und sein Zeitalter (1851)”. Ook gaf hij „Goethe’s Briefwechsel mit Knebel (1852, 2 dln)” in het licht, terwijl hij voorts vele geschiedkundige opstellen in tijdschriften leverde.
