Graser (Johann Baptist), een verdienstelijk Duitsch opvoedkundige, geboren den 11den Julij 1766 te Eltmann in Beneden-Franken, bezocht het gymnasium te Bamberg en vervolgens het clericale seminarium te Würzburg.
Hier wijdde hij zich aan de studie der Oostersche talen en der godgeleerdheid, werd in 1790 licenciaat in de theologie voorts prefect van het adellijk seminarium aldaar, vervolgens eerste leeraar en eindelijk tweede directeur aan de aartsbisschoppelijke inrigting van onderwijs te Salzburg, welke betrekking hij echter door de secularisatie van het aartsbisdom verloor. Hij besteedde den vrijen tijd zijner ambteloosheid aan eene reis naar Italië, en zag zich in 1804 benoemd tot hoogleeraar in de theologie aan de universiteit te Landshut en kort daarna tot „Oberschulkommissar” der vorstendommen Bamberg en Würzburg. In 1810 werd hij regérings- en opperschoolraad van het Opper-Maindistrict, ontving in 1825 pensioen, en overleed te Baireuth den 28sten Februarij 1841.
Hij heeft veel voor het onderwijs gedaan en deswege veel te lijden gehad van de zijde der R. Katholieke geestelijkheid, die hij ook wegens zijn huwelijk in het harnas had gejaagd. Van zijne geschriften noemen wij: „Archiv für Volkserziehung (1803—1805, 2 dln)”, — „Beobachtungen und Vorschläge über Erziehung und Schuler (1804, 2 dln)”,— „Divinität oder Princip der einzig wahren Menschenerziehung (1820, 3de uitgave 1830)”, — „Elementarschule fürs Leben in der Grundlage (1821, 4de druk 1839)”, — „Elementarschule fürs Leben in der Steigerung (1828, 2de druk 1843)”, — „Elementarschule fürs Leben in der Vollendung (uitgegeven door Bindlach in 1841)”, — „Das Judenthum und seine Reform (1828)”, — „Der durch Gesicht und Tonsprache der Menschheit wiedergegebene Taubstumme (1829, 2de druk 1834)”, — en „Die Erhebung des geistlichen Standes zur Würde und Wirkzamkeit (1831)”.
