Gilibert (Jean Emanuël), een beroemd Fransch geneeskundige, geboren te Lyon in 1741, werd aanvankelijk voor den geestelijken stand bestemd, maar gevoelde zich veel meer aangetrokken door de natuurkunde. Hij legde te Montpellier zich toe op de geneeskunde, maakte tevens veel werk van de natuurlijke historie, en vestigde zich als geneesheer in het dorp Chazay. In 1775 vertrok hij op last des Konings naar Grodno in Polen, om aldaar eene geneeskundige school te stichten, en werd vervolgens hoogleeraar te Wilna. In 1783 keerde hij naar zijn vaderland terug en werd te Lyon benoemd tot geneesheer aan het Hotel-Dieu, tot hoogleeraar bij het collége de Médicine en tot lid der Académie van Wetenschappen.
In den aanvang van 1793 werd hij er maire, doch de staatkundige omstandigheden noodzaakten hem, zijne geboortestad te verlaten. Intusschen keerde hij na verloop van 1½ jaar terug, heropende zijne lessen over de natuurlijke historie, en overleed in 1814. Van zijne talrijke geschriften noemen wij: „L'Anarchie medicinale, ou la médicine considerée comme nuisible à la société (1772, 3 dln)”,•— „Flora lithuanica inchoata etc. (1781 en 1782, 2 dln)”, — „Excercitia phytologica, quibus omnes plantae Europeae, quas vivas invenit in variis herbationibus, in Lithuania, Gallia, Alpibus, analysi nova proponuntur, ex typo naturae describuntur, novisque observationibus aut figuris raris illustrantur etc. (1792, 2 dln)”, — „Histoire des plantes d’Europe et étrangères les plus communes, les plus utiles, les plus curieuses; ou élémens de botanique pratique (1798, 2 dln, — 2de uitgave 1806 met vele platen en figuren, 3 dln)”, — en „Abregé du système de la nature de Linné (1802)”.
