Fuéntes (Pedro Henriquez de Guzman, graaf van), een Spaansch veldheer en staatsman, geboren in 1528 te Valladolid, wekte reeds als jongeling aan het Hof van Philippus II door zijne talenten de schoonste verwachtingen. Hij volbragt zijn eersten veldtogt in 1580 onder den hertog van Alva en verwierf de gunst van dezen veldheer. Omstreeks 1592 werd hij naar de Nederlanden gezonden, om er Alexander Farnese ter zijde te staan. Na den dood van dezen bleef hij bij den graaf van Mansfelt en vervolgens bij den aartshertog Ernst, wien hij het sluiten van den vrede met de Nederlanden afried.
Daar hij voor de belangen van Spanje ijverde, werd hij in 1595 belast met het bestuur over de Nederlanden en ontving tevens de volmagt, om de opstandelingen door beleid van wapenen of staatskunst te onderwerpen. Toen vervolgens aartshertog Albert stadhouder der Nederlanden werd, ging Fuéntes ais gouverneur en kapitein-generaal naar Milaan. Hij trok te velde tegen de troepen van Hendrik IV ter ondersteuning der Ligue, alsmede tegen prins Maurits, en veroverde Châtelet, het kasteel Ham, Dourlans en Kamerrijk. Door zijne sluwe politiek en door zijne uitgelezene krijgsmagt verwekte hij vrees bij de Italiaansche Staten, vooral in Venetië. Hij kocht de haven Finale bij Genua en bouwde in 1602 aan de grenzen van Valtellino bij den mond van de Adda aan het meer van Como het fort,Fuéntes, waardoor hij de bewoners van Graauwbunderland zeer verbitterde. Bezorgd over de toenemende magt van Frankrijk onder Hendrik IV, bragt hij in 1599 een verbond met den hertog van Savoye tot stand en veroorzaakte de zamenzwering van den maarschalk Biron.
Ongemeen verheugde hij zich over den dood van Hendrik IV. Hij overleed den 22sten Julij 1610. — Zijn zoon Pedro Henriquez d'Azevedo, graaf van Fuéntes, geboren te Valiadolid in 1560, diende in de Nederlanden onder Spinola, en belastte zich na den dood van Isabella, gesteund door den graaf de Feria tijdelijk met het bestuur. Toen in den laatsten tijd van Lodewijk XIII de oorlog met Frankrijk uitbarstte, viel de hoogbejaarde Fuéntes met 25000 man uitgelezene troepen in Champagne en wilde voorwaarts rukken naar Parijs. Bij Rocroi echter, welke stad hij belegerde, werd hij den 19den Mei 1743 door den jeugdigen hertog van Enghien (later den grooten Condé) met eene geringere magt aangegrepen en geslagen. Hij bleef op het slagveld, waar hij, oud en jichtig, in een draagstoel de troepen aanvoerde, met 6000 Spanjaarden; even zoo groot was het aantal gevangenen, terwijl de Franschen naauwelijks 2000 man verloren hadden.
