Fragment of brokstuk noemt men een gedeelte van een of ander werk en in het bijzonder een overgebleven gedeelte van een geschrift der oudheid, dat verloren gegaan is. Men heeft onderscheidene verzamelingen van fragmenten van oude Grieksche en Latijnsche schrijvers. Daarvan noemen wij de „Fragmenta comicorum graecorum” van Meineke (1839— 1857, 5 dln), — De „Fragmenta historicorum graecorum” van Karl en Theodor Muller (1841—1851, 4 dln), — de „Tragicorum veteram fragmenta” van Vossius (1720), enz. — Hoogst merkwaardig zijn voorts de:
Wolfenbuftelsche fragmenten. Deze werden door Lessing uitgegeven in zijne verzameling: „Zur Geschichte und Literatur, aus den Schatzen der herzoglichen Bibliothek zu Wolfenbüttel (1774—1778)”. Deze fragmenten zijn met groote scherpzinnigheid geschreven, maar getuigen tevens van eene hevige vijandschap tegen die godsdienst, welke men met den naam van geopenbaarde bestempelt. Deze fragmenten, die eene verbazende opschudding veroorzaakten, werden later gevolgd door opstellen van denzelfden schrijver, namelijk „Vom Zweck Jesu und seiner Jünger” en „Uebrige noch ungedrückte Werke des Wolfenbüttelschen Fragmentisten”. Geruimen tijd was men in het onzekere omtrent den schrijver, totdat het overtuigend bleek, dat die geschriften afkomstig zijn van H. S. Reimarus (zie aldaar).
