Forfar of Angus is een rijk en bloeijend graafschap van Midden-Schotland, ligt aan de Noordzee en telt op bijna 42 □ geogr. mijl ruim 200000 inwoners. Men verdeelt het in 4 verschillende gewesten. Het noordelijk gewest, ongeveer de helft van het graafschap beslaande, is overdekt met takken van het Grampian-gebergte, die in fraaije terrassen tot aan de grenzen van Aberdeen verrijzen en hier en daar met veen en heide bedekt, elders van vruchtbare dalen doorsneden zijn. Graniet, gneis en glimmerlei zijn er de voornaamste gesteenten.
Evenwijdig aan de Grampiantakken vindt men verder zuidwaarts het zandsteengewest der Sidlaw-Hills, gedeeltelijk met kegelvormige toppen gekroond, van welke sommige geheel bebouwd zijn. Tusschen die berg- en heuvelstreek ligt een gedeelte van het uitgestrekte Strathmore-dal, een golvend, welbesproeid, maar niet bijzonder vruchtbaar landschap, — en tusschen de Sidlaw-Hills, de golf der Tay en de Zee heeft men een vierde gewest, namelijk eene vruchtbare kustvlakte met eene uitgebreidheid van ongeveer 10 □ geogr. mijl. De aanzienlijkste rivieren zijn er de Noord- en Zuid-Esk en de Isla. Vele kleine meren zijn er ten behoeve van den landbouw drooggemaakt. Het klimaat is er in de dalen zacht, doch op de hoogten vochtig en kil.
Het bouwland beslaat er 39°/0 van den grond en levert veel tarwe, aardappels en suikerwortels; ook is er veel vee. Het rijk der delfstoffen verschaft er slechts kalk, steenen en porselein-aarde. Visscherij, scheepvaart en handel zijn er van veel belang. Ook heeft men er talrijke vlasfabrieken en linnenweverijen. — De hoofdstad Forfar ligt in het Strathmore-dal aan den spoorweg, bij een klein meer, is goed gebouwd, bezit eene Latijnsche school enz., en telt ongeveer 10000 inwoners. Andere merkwaardige steden, alle door spoorwegen onderling verbonden, zijn er Dunclee, Arbroath, Montrose en Brechin.
