Farel (Wilhelm), een ijverig voorstander der Zwitsersche Hervorming, geboren in 1489 te Gap in Dauphiné, kwam door zijn omgang met den geleerden Faber Stapulensis reeds vroeg tot andere godsdienstige denkbeelden dan de toenmaals heerschende. Hij werd uit Frankrijk verdreven, en nadat hij te Basel Straatsburg en elders als leeraar was opgetreden, bragt hij in 1530 de Hervorming te Neufchâtel. Weldra echter werd Genève het middelpunt zijner werkzaamheid. Hier verdedigde hij in Mei 1535 de Hervormde leer op zóó schitterende wijze, dat niet alleen aan de Hervormde gemeente het houden van openbare godsdienstoefeningen toegestaan, maar ook door den Raad de Hervorming aangenomen werd.
Zeer verdienstelijk maakte hij zich voorts jegens de zaak der Hervorming door Calvijn, die op eene reis Genève bezocht, te overreden om er te blijven. Met dezen bevond hij zich in 1536 te Lausanne, waar ten gevolge van een twistgesprek de Waadtlanders de nieuwe leer aannamen. Wegens zijn strijd tegen de zedeloosheid der inwoners van Genève en wegens zijn ijveren voor eene gestrenge kerkelijke tucht werd hij in 1538 verbannen. Hij begaf zich naar Neufchâtel en bleef aldaar tot aan zijn dood in 1565. inmiddels deed hij gedurig reizen, om de Hervorming uit te breiden. Ook bevond hij zich in October 1553 bij de teregtstelling van Servetushij geleidde dezen naar de geregtsplaats en zeide bij diens laatste woorden: „Ziet, welk eene magt de duivel heeft over een mensch, dien hij beheerscht.” De geschriften van Farel zijn niet zeer belangrijk; zijne kracht was gelegen in de gloeijende improvisatie, waarmede hij de R. Katholieke Kerk bestreed en allen tot het aannemen der Hervorming opwekte. Toch meent men, dat zijn overdreven ijver meer nadan voordeel gedaan heeft aan de zaak der waarheid.
