Emesa, een zeer oude stad in Coele-Syrië aan de Orontes, 20 geogr. mijl ten noorden van Damascus, aan den karavanen weg van Hamah naar Aleppo, was er weleer de hoofdstad des rijks. Later viel zij in handen der Romeinen, die er eene volkplanting vestigden.
Zij was beroemd wegens den daar aanwezigen zonnetempel, waaraan keizer Heliogábalus, die te Emesa geboren werd, zijn naam ontleende , daar hij er de betrekking van hoogepriester van den Zonnegod (in het Syrisch Elagabal) bekleedde. In 273 na Chr. behaalde hier keizer Domitius Aurelianus de zegepraal op koningin Zenobia. Na den val van het Romeinsche rijk kwam Emesa onder de heerschappij van verschillende volkeren, ten laatste onder die der Turken, welke er ook thans nog het gezag in handen hebben. Men vindt er trouwens geen enkel gedenkteeken meer van hare voormalige grootheid. Intusschen blijft zij ook nu nog eene welvarende stad, waar handel en nijverheid bloeijen, de hoofdplaats van een district in het ejaleet Damascus en de woonplaats van 23000 zielen, van welke omstreeks 1/4de de Grieksch-Katholieke godsdienst belijdt, terwijl de overigen Mohammedanen zijn.
