Doré (Paul Gustave), een rijkbegaafd Fransch teekenaar en schilder, geboren te Straatsburg in Januarij 1832, begaf zich in 1845 naar Parijs, waar hij teekeningen vervaardigde voor geïllustreerde werken. Weldra verwierf hij daardoor grooten roem, terwijl tijdschriften, albums en prachtwerken van zijne onuitputtelijke verbeeldingskracht en van zijne onvermoeide werkzaamheid getuigden. „Gargantua et Pantagruel”, van Rabelais, de „Contes drolatiques” van Balzac, de sage van den „Juif errant”, alsmede „Le chevalier Jauffre et la belle Brunissende”, de „Contes” van Perrault, de „Essais” van Montaigne, de „Inferno” van Dante, en de „Don Quyote” volgden op elkaar in den tijd van 10 jaren (1854—1864), afgewisseld door steendrukken voor het „Musée Anglo-Français”, talrijke kleine zaken voor boekhandelaars, benevens schilderijen in olieverf en cartons. Kan bij een zoo overladen arbeid eene zekere vlugtigheid niet vermeden worden, toch herkent men in ieder werk van zijne hand den talent rollen meester. Zijn dichterlijke blik weet overal het merkwaardigste standpunt te kiezen, en zijne teekenstift het waargenomene met echt kunstenaarsgevoel weder te geven.
Er is in zijne voortbrengselen in het algemeen iets bovennatuurljjks, iets verrassends, — hij doet zijne beelden op eene tooverachtige wijze uit den chaos van licht en schaduw verrijzen, terwijl hij ze bezielt met het leven zijner reusachtige fantasie. Reeds in 1865 schatte men het aantal der door hem geleverde teekeningen op omstreeks 100000. Op de „Hel” van Dante volgden het „Vagevuur” en het „Paradijs”, — daarna teekeningen voor de „Fables” van Lafontaine (1867), — en toen illustratiën van „Reisherinneringen” uit Valencia in Spanje. Tot algemeene verbazing gaf hij in 1864 niet minder dan 700 teekeningen in het licht van Bijbelsche gebeurtenissen, welk aantal hij vervolgens vermeerderde, zoodat dit geheel zijn hoofdwerk genoemd mag worden, vooral ook omdat het door eene eigenaardige opvatting en indrukwekkende voorstelling een heerlijk getuigenis aflegt van zijn genie. In 1868 wekte zijne teekening „Het leven in Baden-Baden” op de tentoonstelling te Londen algemeene bewondering, en in 1870 sloot hjj met een huis aldaar eene overeenkomst, die hem verpligt om voor 1¼ millioen francs gedurende 5 jaar ieder jaar 2 of 3 maanden te Londen te vertoeven en 250 teekeningen te leveren. Bij den aanvang van den Duitsch-Franschen oorlog gaf hij eene profétische plaat in het licht, den zegevierenden overtogt der Franschen over de Rijn voorstellende. Bij P. Ollier te Londen verscheen in 1871 eene „Doré-galerij”, die eene bloemlezing bevat zijner beste stuk ken ten getale van 250.
