Devolutieregt. Devolutie beteekent woordelijk afwending, afwenteling. In ’t procèsregt beduidt zulks het gebruik van regtsmiddelen, tengevolge waarvan de zaak van een lageren naar een hoogeren regter wordt overgebragt. Vergelijk Appèl, Prorogatie.
Er is ook een devolutieregt, krachtens ’t welk de nakomelingen van een persoon aanspraak kunnen maken op het stam- of familiegoed, om dat na zijn dood te bezitten. Bij vererving moet het dus op hen komen; het kan niet worden vervreemd, noch buiten de familie vererfd. Het schept een wettelijk erfregt, waarvan ten nadeele der regthebbenden door testamentaire beschikking niet mag woorden afgeweken. Nog bezaten vroeger de kinderen een devolutieregt op de goederen der huwelijksgemeenschap hunner ouders, dat door hen werd uitgeoefend, als één der ouders was overleden, en de overblijvende de gemeenschap ten zijnen voordeele wilde aanhouden. Deze had dan eigenlijk niet meer dan het vruchtgebruik der goederen, — de bloote eigendom behoorde reeds geheel aan de nazaten. Vergelijk Erfstelling, Fideicommis.
In het kerkelijk regt verstaat men onder devolutieregt de bevoegdheid van den bisschop of van het kapittel, en, bij verzuim van dezen, van den metropolitaan, om eene openstaande geestelijke betrekking te vervullen, wanneer de bezitter van het patronaatregt verzuimt, om binnen een bepaalden tijd in die vacature te voorzien. Met betrekking tot den bisschopszetel oefent de Paus dat regt uit, wanneer het Domkapittel over de keus oneenig is.
